گرچه گفته می‌شود که اغلب دود کشان با پنج تا هفت بار تلاش موفق به ترک سگرت می‌شوند، یک بررسی اخیر نشان می‌دهد که این تخمین‌ها ممکن است بسیار پایین باشند.
به گزارش رویترز بر اساس نتایج این بررسی بر روی ارقام مربوط به ۱۲۰۰ بزرگ‌سال دود کشان در کانادا، شمار متوسط واقعی تلاش‌ها برای ترک سگرت پیش از موفق شدن در این کار ممکن است حدود ۳۰ بار باشد.
داکتر مایکل چایتون از پوهنتون/ دانشگاه تورنتو در کانادا و سرپرست این تحقیق گفت: «ما مدت‌هاست که از پنج تا هفت بار تلاش برای ترک سگرت سخن می‌گفتیم. اما شماری که ما به دست آوردیم بسیار بالاتر بود.»
این تخمین پنج تا هفت بار از چند بررسی پیشین منشأ میگیرد که بر اساس به خاطر آوردن افرادی که موفق به ترک سگرت شده بودند، اما شامل افرادی نمی‌شدند که هنوز نتوانسته بودند سگرت را ترک کنند.
این محققین برای این بررسی ارقام به‌دست‌آمده از ۱۲۷۷ نفر «تحقیق دخانیات اونتاریو» را که تا حداکثر سه سال پیگیری شده بودند، تجزیه‌وتحلیل کردند. هنگامی‌که این بررسی در سال ۲۰۰۵ شروع شد، شرکت‌کنندگان گزارش می‌کردند که چند بار تلاش جدی برای ترک سگرت را به یاد می‌آورند، و در هر شش ماه در دوره پیگیری گزارش می‌کردند که چه تعداد تلاش جدی برای ترک در طول شش ماه گذشته انجام داده‌اند.
ترک سگرت هنگامی موفق دانسته می‌شد که فرد شرکت‌کننده در تحقیق دست‌کم یک سال را بدون سگرت کشیدن گذرانده باشد.
این محققین از این پاسخ‌ها و چهار مدل آماری متفاوت استفاده کردند تا تخمین بزنند که یک فرد دودکش متوسط چه بار برای ترک کردن تلاش میکند تا درنهایت موفق می‌شود. مدلی که کمترین میزان سوگیری را داشت، نشان می‌داد به‌طور متوسط ۳۰ تلاش برای ترک به ازای هر فرد دودکش صورت میگیرد.
این رقم بسیار بیشتر از حدی بود که در بررسی‌های پیشین درباره شمار تلاش‌ها برای ترک سگرت از هنگام شروع سگرت کشیدن گزارش شده بود.
چایتون گفت: «افراد در به یادآوردن موارد مربوط به کل زندگی‌شان بسیار بد عمل می‌کنند. مشکل دوم این است که ما قبلا فقط از افرادی که در ترک سگرت موفق بودند سؤال می‌کردیم.»
البته چایتون هشدار داد که این بررسی جدید ممکن است بازنماینده بهتری از اقدامات ترک سگرت به‌وسیله سگرت کشان باشد،اما فقط موقعیت آنان را توصیف میکند، و پیش‌بینی نمی‌کند که چه اتفاقی برای یک فرد سگرت کشان که برای ترک اقدام میکند، رخ خواهد داد.
چایتون گفت: «این نتایج به این معنی نیست که شما باید به رقمی جادویی برسید و بعد بتوانید سگرت را ترک کنید. افراد بسیاری وجود دارند که میتواند در همان بار اول یا چند بار اول سگرت را ترک کنند.»
به‌هرحال به گفته او ترک کردن سگرت اغلب روندی درازمدت شامل تلاش‌های بسیار است.
چایتون گفت: «هنگامی ما از تلاش برای کاهش دادن شمار دودکشان سخن می‌گوییم، اگر تلاش کنیم این کار را با تمرکز بر یک بار تلاش برای ترک در یک بار انجام دهیم، خیلی موفق نخواهیم بود.»
او گفت که طیفی از دوا های ترک سگرت ، سیاست‌هایی مانند فضاهایی عاری از دود سگرت و هشدارها روی بسته‌های بدون نشان سگرت می‌توانند به برخی دود کشان برای ترک کمک کنند.»
داکتر جان هیوز از 1وهنتون / دانشگاه طبی ورمونت در برلینگتون دراین‌باره گفت: «تأثیر اصلی این مقاله این است که داکتران باید به سگرت کشان اطمینان خاطر دهند که فقط به این خاطر که ۱۰ بار در ترک سگرت شکست خورده‌اند، به این معنا نیست که هرگز نخواهند توانست سگرت را ترک کنند.»
هیوز که در این بررسی جدید شرکت نداشت، گفت: «اما مشکل برای مثال ۲۰ بار اقدام به ترک این است که این دوره ممکن است ۱۰ سال طول بکشد. فقط ترک کردن مهم نیست، ترک کردن در سنین پایین‌تر هم مهم است.»
«بنابراین مهم است که افرادی که چند بار در ترک سگرت شکست خورده‌اند، به دنبال درمانی بروند که احتمال موفقیت ترک را بالا ببرد و ما دوا های بسیار و درمان‌های مشاوره‌ای در اختیار داریم که در این مورد تأثیرگذار هستند.»
محققین پوهنتون/ دانشگاه استنفورد می‌گویند عینگ گوگل درکنار یک نرم‌افزاز تشخیص احساسات چهره میتواند به کودکان مبتلا به اوتیزم کمک کند تا رفتارهای اجتماعی خود را بهبود ببخشند.
براساس گزارش يورونيوز، دانشمندان پوهنتون /دانشگاه استنفورد آمريكا مي‌گويند این تخنیک جديد به کودکان مبتلا به اوتیزم اجازه می‌دهد که احساسات مختلف را تشخیص و دسته‌بندي کنند تا به اين شيوه احساسات افرادی که با آنها در ارتباطند را سريعتر تشخيص داده و با آنها وارد ارتباط شوند.
