Euthanasia
یک بررسی جدید نشان می‌دهد در طول یک دهه پس از قانونی شدن مرگ به کمک داکتر یا مرگ ترحم‌آمیز (اوتانازی) در بلجیم شمار مریضانی که از این شیوه برای پایان دادن به زندگیشان استفاده می‌کنند، حدودا هشت برابر شده است.
به گزارش رویترز محققین که سوابق کمیته ملی کنترولاوتانازی بلجیم را بررسی کرده‌اند، در گزارشی در جورنال انجمن طبی کانادا می‌نویسند اغلب مریضانیکه که در فاصله سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳ این شیوه را برای مردن انتخاب کرده‌اند، کمتر از ۸۰ سال داشتند و دچار سرطان بودند. اما بیشترین افزایش موارد مرگ ترحم‌آمیز در طول این دوره در میان افراد بالای ۸۰ سال، افراد غیرمبتلا به سرطان و افردی که انتظار مرگ قریب‌الوقوع شان نمی‌رفته، رخ داده است.
بلجیم در سال ۲۰۰۲ اوتانازی را قانونی کرد و مقررات جدید به طبی اجازه می‌دهد که در صورت تقاضای مریض دارای توانایی کامل ذهنی که مبتلا به درد جسمی یا رنج روانی مداوم تحمل‌ناپذیر است، به زندگی او پایان دهند.
کنت چامبر از پوهنتون /دانشگاه بروکسل و سرپرست این بررسی می‌گوید بر اساس مقرارت اوتانازی در بلجیم لازم نیست افرادی که درخواست اوتانازی می‌کنند، مرض لاعلاج داشته باشند.
در جهان، کشورهای هالند، بلجیم، کلمبیا و لوگزامبورگ اوتانازی را که داکتر در آن به طور معمول با تجویز باربیتورات به زندگی مریض پایان می‌دهد، قانونی کرده‌اند. درسوئیس، آلمان، جاپان و کانادا «خودکشی به کمک داکتر» که در آن مریض اقدام نهایی مصرف دوای مرگ‌آور را انجام می‌دهد، قانونی است.
در پنج ایالت اورگن، ورمونت، واشنگتن، کالیفرنیا و مونتانا در آمریکا مردن به کمک داکتر قانونی شده است.
این گروه دانشمندان برای بررسی این که اقدام به اوتانازی از هنگامی قانونی شدنش در بلجیم چه تحولاتی پیدا کرده است، از ارقام گردآوری‌شده درباره موارد ثبت‌شده بوسیله کمیته فدرال کنترول و ارزیابی اوتانازی این کشور استفاده کردند.
شمار عمومی مریضان که در طول یک دهه پس از قانونی شدن اوتانازی به کمک داکتر مرده بودند، ۸۵۷۲ مورد بود و هر سال مداوما افزایش یافته بود. در سال ۲۰۰۳ شمار موارد اوتانازی ۲۳۵ مورد، معادل ۰.۲ فی صد عمومی مرگ‌های این کشور بود و این رقم در سال ۲۰۱۳ به ۱۸۰۷ مورد معادل ۱.۷ فی کل مرگ‌ها رسیده بود.
در سال ۲۰۱۳، افراد مبتلا به سرطان تا ۶۹ فی صد همه موارد اوتانازی و ۶۵ درصد موارد اوتانازی زیر ۸۰ سال را تشکیل می‌دادند.
در بخش‌های هالندی زبان بلجیم، اوتانازی در افرادی که در آینده نزدیک انتظار مردنشان بود از ۹۴ فی صد عمومی موارد اوتانازی در سال ۲۰۰۳ به ۸۴ درصد در سال ۲۰۱۳ افت کرده بود. در بخش‌های فرانسوی زبان تغییر چندانی از این لحاظ ایجاد نشده بود.
به گفته این دانشمندان، یافته‌های بررسی‌شان ممکن است بیانگر افزایش تقاضا برای اوتانازی با آشنا شدن مریضان با این قانون و افزایش آمادگی برای انجام اوتانازی با تجریه بیشتر داکتران و عادت کردن جامعه به این شیوه پایان دادن به زندگی باشد.
البته آنان به این محدودیت بررسی‌شان اشاره می‌کنند که سوابق کمیته حاوی جزئیات درباره وضعیت کلینیکی مریضان و ماهیت دقیق رنج بردنشان که باعث درخواست اوتانازی شده بود، نبوده است.
مارسل زوالن، تحقیق کننده در انستیتوت طبی اجتماعی و پیشگیری در پوهنتون/ دانشگاه برن در سوئیس در این باره می‌گوید بیشترین نگرانی‌ها در جامعه درباره اختیار مریض است، اینکه مریض واقعا آزادانه برای اوتانازی تصمیم بگیرد، به خصوص در موارد مریضان روانی یا مریضان آسیب‌پذیری که توان مالی مخارج مراقبت طبی را ندارند.
ارسال یک نظر