یک آزمایش ابتدایی جدید نشان میدهد یک اسپری بینی جدید ممکن است درمان نجاتبخش سریعتری برای دیابتیهایی باشد که به علت کاهش شدید گلوکوز خون دچار سرگیجی میشوند یا حتی از هوش میروند.
به گزارش هلثدی این اسپری بینی حاوی پودر گلوکاگون، هورمونی که باعث افزایش تیز گلوکوزخون میشود، است.
نتایج این آزمایش نشان داد که این اسپری بینی تقریباً به همان اندازه تنها گزینه دیگر تداوی در دسترس، پودر گلوکاگون که باید با آب مخلوط شود و با سرنج به داخل عضله تزریق شود، مؤثر است.
داکتر جورج گرانبرگر، استاد در پوهنتون /دانشگاه طبی ایالتی وین در دیترویت و رئیس انجمن اندوکرینولوجیستهای کلینیکی آمریکا گفت، ازآنجاییکه این اسپری بینی به همان اندازه گزینه تزریق مؤثر است، و تجویز آن به مریض بسیار سادهتر است، میتواند تداوی سودمند برای موارد هاپپوگلیسمی (افت گلوکوز خون) شدید باشد. او در این بررسی شرکت نداشت.
گرانبرگر گفت: «این اسپری درونبینی پیشرفت مهمی است. سالهاست که مریضان در انتظار چنین وسیلهای بودند.»
به گفته این محققین، افراد دارای شکر که تلاش میکنند که گلوکوز خونشان را بهشدت کنترول کنند، گاهی انسولین بیشازحد تزریق میکنند و درنتیجه دچار افت شدید گلوکوزخون میشوند.
افراد مصاب شکر در موارد خفیف تا متوسط افت گلوکوز خون میتواند با نوشیدن مقداری آب کینو یا مکیدن شرینی گلوکوز خونشان را بالا ببرند. اما در اغلب موارد افت شدید خون لازم است تداوی با گلوکاگون انجام گیرد.
تنها شکل دوایی گلوکاگون که به تأیید سازمان غذا و دوا رسیده است برای مدت طولانی در شرایط معمول قابل نگهداری نیست، بنابراین باید به شکل پودر فروخته شود.
گرانبرگر گفت: «فرد باید ویال پودر گلوکاگون را در اختیار داشته باشد، بعد باید به آن آب اضافه کند و آن را تکان دهد و این مخلوط را به درون عضله تزریق کند. انجام این کارها مشکل است، زیرا اصولاً فرد دیابتی که نیاز به این دوا دارد، به علت ناهشیار بودن نمیتواند این تزریق را خودش انجام دهد.»
اسپری بینی نیازی به مخلوط کردن ندارد. داکتر دینا آدیمولام، استاد آندوکرینولوجی و دیابت در پوهنتون ایکان در مونتسینایی در نیویورک که او هم در این آزمایش شرکت نداشت، میگوید چه فرد دیابتی چه فرد حاضر در صحنه میتواند این اسپری را به درون بینی مریض شوت کند تا گلوکاگون در غشاهای مخاطی درون مجاری بینی جذب شود.
محققین برای اینکه دریابند آیا این اسپری جدید به همان اندازه شکل تزریق مؤثر است یا نه، 75 نفر بزرگسال مبتلا به دیابت نوع یک را در هشت کلینیک در آمریکا جذب کردند.
همه این شرکتکنندگان دو بار تحت هایپوگلیسمی القایی قرار گرفتند و بعد یک بار شکل تزریقی گلوکاگون و یک بار شکل اسپری بینی آن را دریافت کردند.
اسپری بینی در 99 درصد موارد و شکل تزریقی در 100 موارد مؤثر واقع شدند. اسپری بینی در مدت زمانی اندکی طولانیتر- بهطور میانگین 16 دقیقه- قند خون را بالاتر برد، درحالیکه در شکل تزریقی این زمان 13 دقیقه بود.
آدیمولام درباره این تأخیر در تأثیر اسپری گلوکاگون ابراز نگرانی کرد: «ما واقعاً نمیدانیم که آیا این تأخیر از لحاظ کلینیکی اهمیت دارد یا نه. در این مدت تأخیری ممکن است شما دچار تشنج شوید یا هشیاری را از دست دهید. بنابراین مشکل است که اظهار نظر کرد که آیا تأخیر قابلتوجه هست یا نه.»
همچنین به گفته آدیمولام این کارآزمایش افرادی را بررسی کرده بود که بسیار جوانتر از افرادی بودند که در معرض بیشترین خطر افت شدید گلوکوز خون قرار دارند.
موضوع دیگر این است که متوسط سن افراد شرکتکننده در این کارآزمایش 33 سال بود. اما بررسیهای پیشین نشان دادهاند که افراد 80 ساله و بالاتر با احتمال دو برابر بیشتر نسبت به افراد با سن کمتر به خاطر افت گلوکوز خون ناشی از تجویز بیشازحد انسولین روانه بخشهای عاجل میشوند.
هر دو شکل گلوکاگون مورداستفاده در این بررسی در اندکی بیش از یکسوم افراد باعث ایجاد دلبدی شده بود. افرادی که از اسپری بینی استفاده کرده بودند، با احتمال بیشتری از احساس ناراحتی در سر و صورت شکایت داشتند.
مخارج این آزمایش را شرکت لوسمیا سولوشنز Locemia Solutions تأمین کرده بود که سازنده اصلی این اسپری بینی است. لوسمیا از آن هنگام حقوق محصولش را به شرکت الای لیلی فروخته است و این شرکت اعلام کرده است که قصد دارد این اسپری بینی را وارد بازار کند.
ارسال یک نظر