یکی از مشکلات مربوط به تجویز دوا های مسکن فمی این است که حتی اگر شما در یک منطقه خاص از بدن خود درد داشته باشید آن دوا بر روی تمام بدن شما تاثیر میگذارد.
این عملیه به احتمال بسیار عوارض جانبی را افزایش داده و تاثیر دوا را بر روی آن منطقه خاص را محدود میکند. حالا دانشمندان در پوهنتون /دانشگاه وارویک بریتانیا یک راه حل برای این مسئله ارایه دادند و اولین چسب جلدی ایبوبروفن را اختراع کردند.
این چسب جلدی یک پلیمر چسبی انعطاف پذیر است که به سفارش مشتری توسط شرکت Bostik جور شده است. هنگامی که دوا به شکل خارجی به بدن مریض وارد میشود به تدریج از پلیمر جدا شده و از طریق جلد به یک میزان کنترول شده جذب میشود ـ این پروسه میتواند برای 12 ساعت فعال باشد. ایبوبروفین متمرکز شده مستقیم در محل مورد نظر قرار میگیرد به جای اینکه در ابتدا در سراسر جریان خون مریض منتشر شود تا به محل درد برسد.درحالیکه جلهای موضعی موجود حاوی ایبوبروفن همین میکانیزم را دارند اما آنها مسکن را تا حد قابل ملاحظهای کمتر از میزان متناسب با درد منتشر میکنند. علاوه بر این، آنها به همان اندازه بروفین را دربرنمیگیرند. رقم 30 درصد، 5 تا 10 برابر بالاتر از آن مقداری است که در بسیاری از جلها و چسبهای دوایی دیگر قابل دسترسی است.
بر اساس تحقیقات پوهنتون /دانشگاه، پلیمر همچنین میتواند برای ایجاد چسبهای ترانس درمل استفاده شود که انواع دیگر دوا را توزیع کنند ـ برخی از انواع دواکه قابلیت حل شدن در پلیمرهای عادی را ندارند و بنابراین در حال حاضر در اشکال موجود چسبها قابل دسترسی نیستند.
چسبهای ایبوبروفین احتمالا ظرف دو سال آینده وارد بازار خواهند شد.
منبع:هم آگاه
ارسال یک نظر