به نوشته هلثدي محقیقین در این بررسی ۹ دوا را آنالایز کردند که در ایستگاه فضایی بینالمللی برای ۵۵۰ روز ذخیره و بدون استفاده شدن به زمین بازگردانده شده بودند.
این دواها شامل مسکنها، خوابآورها، دواهای آنتیهیستامین/ضداحتقان، یک دوا ضداسهال و یک دوا برای هوشیار نگهداشتن بودند.
این محقیقین این اجزای فعال این دواها و میزان ضايعشدنشان را ارزیابی کردند تا معلوم شود آیا با اصول راهنمای فارماکولوژی ایالاتمتحده (USP) از لحاظ كارايي، تطبیق میکنند یا نه.
یک دوا که پنج ماه از تاریخ مصرفش گذشته بود، چهار دوا تا هشت ماه پس از گذشتن از تاریخهای مصرفشان، و سه دوای دیگر پس از سه ماه از گذشتن تاریخهای مصرفشان همچنان استانداردهای USP را دارا بودند. یک ماده غذایی که برای کمک به خواب به کار میرفت، یازده ماه پس از گذشتن تاریخ مصرفش دیگر دارای این استانداردها نبود.
بر اساس مقاله این محقیقین که در ۶ نومبر بهصورت آنلاین در جورنال AAPS منتشر شده است، ضايع شدن غیرمعمول در هیچیک از این دواها مشاهده نشد.
تاکنون اطلاعات چندانی درباره تأثیر ماندن طولانیمدت دواها در فضا بر کیفیتشان در دست نبوده است.
ویرجینیا وترینگ، نویسنده این مطالعه، عضو مرکز طبی فضایی و بخش دواشناسی در کالج طبی بیلور در هوستون گفت، با اینکه بهطور مرتب برای ایستگاه فضایی بینالمللی محمولههای دوای فرستاده میشود، این کار در مأموریتهای طولانی به مکانهای دوردستتر ممکن نیست.
این محقیقان گفتند، پیش از برنامهریزی برای سفرهای فضایی طولانیمدت، برای مثال مأموریتهای بهسوی مریخ، مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.
ارسال یک نظر