معمولاً ما افرادی که برای سفرهای کاری به طور مرتب در حال سفر میان شهرهای بزرگ هستند، نخبگان باهوش جهانی تصور می‌کنیم که عملاً درطیاره زندگی می‌کنند، اما شواهد موجود حکایتی متفاوت را بیان می‌کنند.
افرادی که بیشترین پروازهای هوایی در جهان را انجام می‌دهند- دیپلمات‌ها، خدمه ها و تجارت پیشه گان بین‌المللی- به‌طور مکرر واقع به‌صورت کاركنان شیفتی در نظر گرفته می‌شوند که سبک زندگی‌شان خطرات جدي براي صحت ايجاد می‌کند.
هنگامي كه شما در ارتفاع 10 هزار متری از زمین در هوا در حال گذر از یک قاره به قاره دیگر هستید، خودتان را در معرض مقدار اندکی اشعه های مضرکیهانی و هاپیوکسیا قرار می‌دهید. اگر فقط یکی دو بار در سال سفر هوایی كنيد، این موضوع چندان مایه نگرانی نیست. میزان پرتوهایی که دریافت می‌کنيد، بسیار اندک است و معمولاً در طول چند روز می‌توان بر هایپوگسیا غلبه کرد.
اما کسی که چندین بار در سال سفر هوایی می‌کند- به‌عبارت‌دیگر هرماه دست‌کم دو بار سفرهای هوایی فراکشوری انجام می‌دهد، در معرض خطر بالاتری عوارضی مانند سرطان‌ها و سایر مشکلات مزمن صحی قرار می‌‌گيرد.
اسکات کوهن که درباره عوارض احتمالی سفرهای هوایی مکرر مي‌گويد: "برخی از پروازکنندگان مکرر از دانستن اینکه قرار گرفتنشان در معرض پرتوتابی بیشتر از کاركنان نیروگاه‌های هسته‌ای است، شگفت‌زده می‌شوند. و معدودی از آنان درمی‌یابند که هایپوکسیا مکرر باعث اختلال کار ژن‌هایی می‌شود که بر سالمندی تأثیر می‌گذارند و خطر دچار شدن به امراضی قلبی را بالا می‌برد."
- اشعه های خطرآفرين
آفتاب و ستارگان به‌طور مداوم کره زمین را با پرتوهاي کیهانی بمباران می‌کنند. جو و میدان مغناطیسی سیاره زمین ما را از اغلب این ذرات محافظت می‌کند. اما اگر شما تا 10 هزار متر از سطح زمین اوج گرفته باشید، جو نازک خواهد بود و میزان قرارگیری شما هم به این پرتوها اندکی بیشتر می‌شود.
این موضوع درصورتی‌که شما به‌طور گاه‌گاهی پرواز کنید، مایه نگرانی نیست. هنگام پرواز در يك فاصله هوایی 4500 کیلومتری و زمان سفر هوایی 4 ساعت و چهل‌وپنج دقیقه‌ای چه میزان پرتو دریافت می‌کنید. دو اپیدمیولوژیست در مراکز کنترول و پیشگیری امراض ا، لین پینکرتون و باربارا گراجوسکی نیز اطمینان می‌دهند که در افرادی که پروازهای گاه‌گاهی انجام می‌دهند، نگرانی از این لحاظ وجود ندارد.
اما افرادی که سفرهای هوایی متعدد انجام می‌دهند، از جمله پیلوتان، مهمانداران و سایر کارکنان طیاره ها در برخي از كشورها به‌عنوان «کارکنان در معرض پرتوتابی» رده‌بندی می‌شوند- زیرا آنان به همان اندازه برخی از کارکنان نیروگاه‌های هسته‌ای در معرض پرتوتابی قرار دارند.
«کمیسیون بین‌المللی حفاظت رادیولوژیک» حد مجاز دوز دریافتی 20 هزار میکروسیورت در سال را به‌عنوان میانگین دوز دریافتی در طول پنج سال (بنابراین 100000 میکروسیورت در پنج سال) برای کارکنان در معرض پرتوتابی، و 1000 میکروسیورت در سال برای عموم مردم توصیه می‌کند.
شما در پروازي براي مثال ميان میان لوس‌آنجلس تا نیویورک با فاصله چهار هزار كيلومتر حدود 40 میکروسیورت پرتوتابی دریافت می‌کنید، بنابراین انجام 25 بار پرواز هوایی میان این دو شهر باعث عبور از حد مجاز برای عموم مردم می‌شود. (ضمناً نگران دستگاه‌های اسکن‌کننده اشعه ایکس در فرودگاه نباشید، همان‌طور که می‌توانید در نمودار بینید میزان پرتوتابی آن‌ها بسیار اندک است. حتی در افراد مکرراً سفر هوایی می‌کنند میزان دریافت پرتوتابی از این راه بسیار کم است).
اما آیا دریافت این میزان دوز پرتوتابی اضافی اثر زیانباری بر صحت می‌گذارد؟ تحقیقات ا نشان داده‌اند که کارکنان هوایی با احتمال بیشتری نسبت به عموم مردم ممکن است به سرطان جلدی مرگبار ملانوم مبتلا شوند. در یک بررسی، پیلوتان که برای یک ساعت در ارتفاع 10 هزار متری پرواز می‌کردند، به همان اندازه پرتوهای سرطان‌زای ماورای بنفش A دریافت کردند که در طول یک جلسه 20 دقیقه‌ای استفاده از تخت برنزه کردن ساطع می‌شود.
شماری از بررسی‌های نیز نشان داده‌اند که زنان مهماندار طیاره ها با احتمال بیشتری نسبت به عموم مردم ممکن است دچار سرطان ثدیه ها تشخیص داده شوند.
البته درباره هر دو نوع این سرطان‌ها، مشکل است مشخص کرد آیا صرف قرار گرفتن در معرض پرتوتابی یا عوامل دیگر ممکن است باعث افزایش این خطر در افراد شده‌اند. از طرف دیگر تخمین زدن دوزهای پرتوتابی در این بررسی‌ها غیرقطعی است و بالقوه تحت تأثیر عوامل مخدوش‌کننده است.
هاجو زیب، اپیدمیولوژیست در انستیتوی لایپزیک که صحت اعضای خدمه پرواز را بررسی کرده است، توضیح می‌دهد: «درباره افزایش خطر سرطان ثدیه ها، تاثير تفاوت‌ها در موضوعات صحت تولیدمثلی مشاهده‌شده است- برای مثال، داشتن اطفال کمتر و دیرتر طفل دار شدن. الگوهای کار شیفتی و شبانه در کارکنان هوایی نیز این خطر را بالا می‌برند.
درباره ملانوم، این بحث مربوط بوده است که افرادی که سفرهای هوایی مکرر انجام می‌دهد، ممکن است اوقات فراغتشان را به شکل متفاوتی از دیگران، شاید در زیر آفتاب بیشتر، بگذرانند که می‌تواند توضیح‌دهنده تفاوت‌ها در خطر ملانوم باشد.
البته در واقعيت پرتوتابي ممكن است چيز اصلي نباشد كه بايد نگران آن بود. هر چه ما بيشتر و بيشتر درباره اهميت خواب برا يصحت درمي‌يابيم، همچنين مي‌آموزيم كه چقدر بيخوابي و به هم خوردن ريتم‌هاي طبيعي خواب شما بر بدن تاثير مي‌گذارد.
به گفته پينكرتون و گراجوسكي، كار شيفتي يا نوبتي، از جمله نوع كاري كه خدمه هوايي تجربه مي‌كنند، از جانب «سازمان بين‌المللي تحقیقات سرطان» وابسته به سازمان صحی جهاني ژك علت احتمالي سرطان در انسان‌ها شمرده مي‌شود.
كار شبانه و شيفتي همچنين با سقط جنين و مشكلات توليدمثلي مربوط شده است.
پينكرتون و گراجوسكي در اين باره مي‌نويسند: «سقط جنين در سه ماه اول در مهمانداران زن بارداري كه 15 ساعت يا بيشتر در طول ساعات طبيعي خوابشان پرواز مي‌كنند، نسبت به مهمانداراني كه كمتر در طول ساعات طبيعي خواب پرواز مي‌كنند، با احتمال 50 درصد بيشتر دچار سقط جنين مي‌شوند.»
البته در اين مورد هم، پروازكنندگان گاهگاهي يا تفريحي نبايد نگران باشند و در عین حال به نظر مي‌رسد ملاتونين به برطرف كردن جت‌زدگي(مختل شدن خواب ) كمك مي‌كند.
- ايجاد لخته‌هاي خوني در وريدهاي پا
در مجموع براي اغلب افراد خطرات فوري براي صحت در حين پرواز هوايي بايد مهم‌تر از مشكلات درازمدت شمرده شود.
از جمله اين خطرات افزايش خطر چهار برابري احتمال لخته شدن خون در وريدهاي عمقي پا در پروازهاي طولاني‌مدت است. به عبارت ديگر، در اين موارد حتما لازم نيست سفرهاي هوايي مكرر داشته باشيد تا به اين مشكل صحت و سلامتی دچار شويد. اگر در حال مصرف تابلیت های فمی ضدبارداري باشيد، اين خطر مي‌تواند حتي بالاتر باشد.
فضاهاي محصور در كابين‌هاي هواپيما- همراه با ضعف دستگاه محافظتی پس از يك خواب بد شبانه در يك پرواز درازمدت- همچنين به انتشار امراضی انتانی كمك مي‌كند.
در يك بازبيني درباره خطرات صحی سفر هوايي در ژورنال لنست متشر شده، آمده است: «از سال 1946 به بعد، چندين شيوع امراضی انتانی وخيم در خطوط هوايي تجاري گزارش شده است، از جمله آنفلوآنزا، سرخكان، نشانگان حاد شديد تنفسي (سارس)،سل، مسموميت غذايي، آنتريت ويروسي، و چکن پاکس.»
منبع: Vox
ارسال یک نظر